Afscheid Marcel en reis naar Mali

Afscheid van Marcel

We zijn samen met Marcel naar het universitair ziekenhuis geweest om zijn stageplaats te bekijken. Momenteel staat hij op neonatologie (de dienst voor de pasgeborenen). Hij heeft er vorig jaar al wel stage gelopen op de materniteit. Het eerste wat de hoofdverpleegkundige ons vertelde was dat Marcel een goeie dokter was en dat we hem eens moesten bezig zien, constant in de weer voor zijn patiënten. Leuk om te horen!

Het eerste wat opvalt in een Afrikaans ziekenhuis zijn de vele wachtenden, zittend en liggend op de grond. Soms zijn het patiënten die wachten op hun beurt, soms zijn het ook familieleden die meegekomen zijn om te koken voor de gehospitaliseerde. Geen sprake hier van “ziekenhuiseten”! alles moet door de patiënt voorzien worden en betaald!

We nemen een kijkje in de kamer waar de eerste-en tweedejaarsstudenten kunnen rusten: een kamertje van 3 op 3 meter waar meer dan 20 studenten hun rust kunnen nemen tijdens de wachtdiensten. Zie ook de foto’s!

Studeren is hier ook heel wat anders dan in Europa: de weinigen die het zich kunnen veroorloven om te gaan studeren en niet van superrijke ouders afstammen, hebben wel een oom of zo die hen vanuit het buitenland financiert. De afgestudeerde gynecoloog, dr. Sangaré, heeft een oom die in de USA gewerkt heeft en van daaruit zijn studies heeft betaald. Dr. Savadogo zijn volledige familie spaart en legt samen om zijn studies te bekostigen….Het zijn de 2 Malinezen waarmee Marcel een “appartementje” huurt. Sangaré is afgestudeerd en spaart nu om terug te gaan naar Mali. Savadogo zit in het zelfde jaar als Marcel. Even gedreven en vastberaden om te slagen!

Van dat appartementje moet je je echt niet te veel voorstellen: een livingske waar ook de brommers geparkeerd staan en 2 slaapkamertjes. Het appartementje geeft uit op een binnenkoer waar nog andere woongelegenheden op uitgeven. Er is altijd bedrijvigheid: wassende of afwassende vrouwen, er hangt ook steeds was; er is steeds lawaai….de ramen sluiten niet volledig af, het plafond is niet afgewerkt, enfin, daarbij vergeleken zijn de “ergste koten” in Leuven een paradijs.

En voor Marcel is dit nu grote luxe……….vorig jaar kende hij hier nog niemand, zat hij veel verder van de campus (goedkoper) maar zonder elektriciteit. Na een tijd kende hij de Malinezen op de campus en begon hij hen op te zoeken en ging hij bij hen langs om in het licht te kunnen studeren.

Van zodra Marcel het geld voor het tweede jaar heeft ontvangen (eind oktober), heeft hij boeken besteld in Europa en via via laten bezorgen in Benin. Het is duidelijk dat hij nog nooit nieuwe boeken in handen heeft gehad! Hij bewaart ze veilig in een stevige tas in zijn kamer, niemand mag ze lenen, ze kunnen ingekeken en gelezen worden in zijn kamer en daarmee uit! Die boeken hebben hem een pak geld gekost en Marcel is bereid ze met zijn leven te verdedigen! Schattig om te zien!

We hebben afscheid genomen en zullen in Mali verslag uitbrengen aan zijn ouders. Hopelijk krijgen we alle foto’s ook op deze blog!

Woensdag vertrekken we naar Mali….

En daar zijn we intussen aangekomen. We zijn weer ‘thuis’. Van Cotonou naar Abidjan en van daar naar Bamako en van daar naar Ségou… 15 uur onderweg, vlotte maar vermoeiende reis!

Vandaag (donderdag) gaan we even bekomen en hopelijk kunnen we morgen naar onze vrienden in Koutienso. Nagaan hoe het er in het dispensarium en in de lagere school aan toegaat, hoe onze alleenstaande mama’s en hun kids het er van af brengen en proberen wat qualitytime met Suzy door te brengen.

Kanbé, tot binnenkort

"Le départ" & Benin

Een bewogen heenvlucht

Na de confrontatie met para’s, politie en privé veiligheidsdiensten in Brussel-Zuid, kunnen we tijdig vertrekken met de Thalys richting Parijs. De Parijse luchthaven is één en al chaos. Bagage deponeren kost ons meer dan een uur en dan moeten we nog door douane en politie, hetgeen ons ook nog een klein uur kost. Heel weinig personeel en vele ongeduldige, (lees angstig om vlucht kwijt te zijn), passagiers. Net op het nippertje konden we nog aan boord.

De landing in Cotonou bleek niet mogelijk omdat er een defect vliegtuig van Brussels Airlines de landingspiste versperde…..dan maar een driekwartier boven Cotonou gecirkeld (de zee – de lichtjes van Cotonou, de zee- de lichtjes van Cotonou,…). Toen was de brandstof bijna op en zijn we doorgevlogen naar Lomé, Togo. Bijgetankt en even later (toch weer een extra uur) mochten we terug naar Cotonou. Weer aanschuiven om door de douane te geraken, enz. Aangekomen in ons huurhuisje, konden we toch nog even bekomen met een frisse Castel (lokale pils) en dan naar een snikheet bed en veel vocht in de lucht. Zweten…!!!. Snikheet en veel vocht in de lucht….dat wordt weer aanpassen!

Deel 2

Marcel

Onze afspraak met Marcel bestaat voornamelijk uit luisteren, beamen en toch nog even schrikken van de omstandigheden waarin hij vorig academiejaar heeft doorgebracht. Hij heeft het enorm moeilijk gehad, wil daar niet te veel over uitweiden omdat hij weet dat we al heel erg ons best doen.

Daarna volgen de verhalen over de stages, de avonturen van het co-assistentschap als student gyneco en de bijhorende frustraties. Even naar de prof om wat feedback te krijgen, zit er hier niet in. Het is wijzer om te slikken en te zwijgen want de machtswellust is hier toch nog heel sterk aanwezig!

Marcel zal dit jaar 3 interuniversitaire diploma’s proberen halen op verzoek van het diensthoofd/ hoogleraar gyneco omdat bv. de dienst neonatologie niet in ieder ziekenhuis aanwezig is, moet de gynecoloog ook over neonatologische capaciteiten beschikken. Idem dito voor echografie en behandeling van fistels.

Marcel is ook al volop bezig met de organisatie van het derde jaar: tijdens het derde jaar worden de beste kandidaten naar Frankrijk of een land naar keuze gestuurd om er stage te lopen. Hij zal het toelatingsexamen meedoen voor de stage in Frankrijk (er worden maximum 2 kandidaten toegelaten) en anderzijds ook polsen of er in Franstalig België mogelijkheden zijn. Marcel heeft al heel wat opgeofferd voor zijn studie en is vastberaden ‘er te geraken’!

Deel 3

Benin

Een van de eerste zaken die opvallen aan Benin is dat er geen huisvuil rondslingert in de straten. Hier en daar zie je wel een hoop vuil samen geveegd liggen maar in het algemeen zijn de straten netjes. Een groot verschil met Mali. We leren dat alleen de straten van de iets rijkere Beninezen proper zijn omdat het ophalen van vuilnis moet worden betaald. Een tweede zaak is dat er hier minder politiecontrole is op de weg. Hier kan je rustig door de stad rijden zonder tegengehouden te worden voor een of andere fictieve controle. Dat is in Mali ook helemaal anders.

Een bezoek aan Ganvié, een paaldorp net boven Cotonou, in het grote meer. Mensen leven er van een klein beetje toerisme en vooral van de gesmokkelde benzine die ze met kleine bootjes gaan halen in Nigeria. We hebben enkele bootjes zien vertrekken ….als die gevuld moeten terugkomen, zullen ze net niet zinken. Alles in Ganvié gebeurt op het water, het wordt dan ook het Afrikaanse Venetië genoemd.

Overal langs de weg staan geknutselde kraampjes met allerlei vormen van flessen, gevuld met benzine.

Deel 4

Ouidah

Een van de drie belangrijkste West-Afrikaanse havens van waaruit de slaven “geëxporteerd” werden is Ouidah! We hebben de slavenroute gewandeld, vanaf het marktplein waar ze uitgestald en verkocht werden, via het huis waarin ze 2 weken werden vastgehouden in mensonterende omstandigheden (geen licht, amper lucht en net genoeg plaats om naast mekaar te zitten…alle behoeften zomaar laten lopen en één maal daags kregen ze een beetje te eten. Dit alles om te gewennen aan de minstens 2 maanden durende overtocht in het schip, richting Amerika. Hier en daar staat ook nog een standbeeld van de rebellerende slaaf: in kniezit en met een bit tussen de tanden dat werd vastgeknoopt met een touw rond de nek. Handen en voeten uiteraard samengebonden. Ongelooflijk dat er toch nog mensen zijn die de tocht overleefd hebben.

Deel 5

Internet

Tja, internet is hier een probleem. De mensen vertrouwen hier vooral (enkel?) op het mobiele netwerk van hun gsm. Erg traag en voor de meeste Beninsen (zo schrijf je dat correct, naar verluidt) te duur. Op dit moment lukt het min of meer via een geleend wifi toestelletje dat werkt met een simkaart.

Tot slot nog een oproep voor de mensen die dit jaar nog een bijdrage willen/kunnen leveren voor de projecten en voor de studie van Marcel (met fiscaal attest). Zie Https://facebook.com/Sogoma.in.Mali. Je hoeft geen facebook te hebben om onze pagina te kunnen raadplegen. Ook te vinden op www.LzG.be > projecten > Sogoma

Vrede en tot binnenkort met wat foto's... Maar daarvoor hebben we krachtiger internet nodig.

Marina en Gi en Freddy

Benefiet voor Sogoma: Scrappy Tapes

https://www.youtube.com/watch?v=qExgeKAdFs8

Intussen zijn we weer volop bezig met het plannen van de volgende reis. We gaan 'onze' Marcel opzoeken in Benin waar hij naarstig verder studeert als gyneacoloog. Nadien naar onze mama's in Mali. We betalen onze reis zelf, dat spreekt vanzelf, maar voor de studie van Marcel en voor onze alleenstaande mama's hebben we hulp nodig. Op 30 augustus organiseren we een fantastisch benefietconcert met SCRAPPY TAPES in De Schakel in Woluwe. Zie onze facebookpagina (vorig bericht) voor meer info. Je kan ook altijd een (maandelijkse?) bijdrage leveren op de rekening van Leraars Zonder Grenzen met vermelding : gift SOGOMA. Dan krijg je een fiscaal attest vanaf 40 euro per jaar (een maandelijkse 5 euro volstaat dus). Rek: BE48 5230 8027 2427 van LzG Jan De Graaf straat 7, 2600 Berchem. Vermeldt zeker: Gift SOGOMA. Zie foto voor benefiet concert. Merci profondement.

Sogoma!

https://www.facebook.com/Sogoma.in.Mali/timeline

hierbij de link naar onze Facebook pagina.

We houden jullie zeker op de hoogte van de verdere ontwikkelingen in ons project en in verband met nieuwe reisplannen...

Vrede,

Rigoureus en onverwacht

Alweer afscheid nemen. Fysiek dan toch. We blijven verbonden, hoe dan ook.

Vooreerst hartelijk dank aan allen die ons Sogoma! project steunen. De respons is onverwacht en hartverwarmend. En zoals beloofd we blijven verslag uitbrengen en zullen we elke eurocent goed aanwenden en verantwoorden.

Ebola. Als er nu een ding is waarvan we vinden dat de Malinese overheid ze aanpakt is het Ebola wel. Er komen dagelijks sms' jes met raadgevingen. Iedereen weet in Mali (ook in de brousse dorpjes) wat Ebola is en wat de gevaren zijn. En vooral, wat te doen om te voorkomen... In de steden hangen levensgrote affiches, in ELK hotel - campement - bar - etc... moet je je handen ontsmetten met alcoholgel.

In de luchthaven vul je voor het vertrek een formulier in waarop je invult waar je verbleef, hoe ze je- en de verblijfplaats- kunnen contacteren... allemaal om te kunnen traceren waar je was en met wie, in geval er een potentiële zieke zou op het vliegtuig ziiten..). Je lichaamstemperatuur wordt gemeten en op je boarding pas ingevuld. Net voor het instappen wordt het nog even gecheckt.

En dan de tussenlanding in Casablanca (Maroc).Je wordt als reiziger vanuit een westafrikaans land, afgeleid naar een apart lokaal. Daar staan een aantal mensen helemaal in van die hermetisch afgesloten pakken (je kent ze wel van de ebola reportages op tv). Ze blijven ver uit je buurt en je krijgt een richtlijnen waar te staan en wat te doen. Je wordt gescand, gefilmd, gefotografeerd en digitaal opgeslagen. Je koorts wordt gemeten. En als alles ok is mag je door naar de transit ruimte.

Soit, het zal allemaal wel nodig zijn en beter dat dan dat het helemaal uit de hand loopt.

Heel binnenkort zetten we een facebook pagina online over onze projecten met Sogoma!, jullie zijn de eerste die erover zullen lezen, horen...

Vrede,

Marina, Freddy en Gi

PS: ah ja, den beer is verkocht aan een man uit Tombouctou. We wensen hem nog een lang en betrouwbaar leven toe daar... :-)

toelichting... Sogoma!

Na weer een weekje Koutienso genoten we van een fijn weekend in Segou. In fijn gezelschap en daarbovenop nog een concertje van Adama Yaloumba.

Ons belangrijkste project met Sogoma betreft de opleiding van Marcel Yadyango. Hij is nu afgestudeerd als arts en is in Cotonou (Benin) begonnen aan zijn specialisatie als gynaecoloog. Marcel is een moedige kerel wiens deskundigheid hier in Mali (waar nog steeds zo "n 80 % van de vrouwen besneden zijn) zeker zal kunnen aangewend worden. Hij deed al een eerste stage op neonatologie en we houden regelmatig contact.

Daarnaast steunen we een aantal alleenstaande HIV positieve vrouwen. We ondersteunen ze zodat ze hun kinderen toch kunnen laten schoollopen. En verder lopen er een paar microkrediet en aan zeer arme families om met wat kippen- schapen- en groenten teelt wat verder te geraken.

Volgende week hopen we een steentje te kunnen bijdragen met wat logistieke steun bij renovatiewerkzaamheden bij zr. Suzy, gaan we op bezoek in Kimparana en nadien wordt het tijd om ons met 'den beer' te gaan bezighouden in Bamako.

Voila, geniet ginder nog van de winter en voor de mensen die dit jaar nog gauw een fiscaal attest willen regelen via een gift, hierbij nog eens de gegevens: BE 48 5230 8027 2427 met mededeling: Gift LZG: Sogoma!

Vrede

PS: Freddy, lukt het wat om je opnieuw in te passen daar? Al pickles gegeten?

Sogoma!

Het is weer even geleden, in de brousse hebben we immers geen internet.

Vanavond vertrekt Freddy. Naar huis, naar het koude België... Het zal wel weer aanpassen aanpassen worden. Kom veilig thuis maat! Marina en ik rijden morgen terug naar Koutienso.

De oogst is voor de meesten redelijk goed geweest. De nood en de armoede blijft groot maar er zal tenminste geen hongersnood zijn. Twee van onze microkredieten werden correct terugbetaald. Dat bedrag kunnen we aanwenden voor een nieuwe aanvraag.

Het huis voor vrouwen met hiv is volledig bewoond en dat is een goeie zaak, ze kunnen er samen met hun kinderen, letterlijk, bijkomen.

Koutienso zit in een pilootproject voor onderwijs. Er wordt in de regio een nieuw onderwijssysteem uitgeprobeerd dat pedagogisch meer verantwoord zou moeten zijn. Ook de kinderrechten krijgen, eindelijk, een plaats in het systeem. De leerkrachten zijn voorlopig enthousiast, hoewel het een hele aanpassing zal worden.

Soit, er is hier nog veel nood en nog veel werk. En we hebben met ons 3 een feitelijke vereniging opgericht , SOGOMA, zodat de mensen die ons willen steunen er een fiscaal attest voor krijgen.

IBAN: BE 48 5230 8027 2427 - mededeling: gift LZG: Sogoma!

We zullen elke gift persoonlijk aanwenden en verantwoorden. Laat u gaan! :-)

Vrede, tot volgende week

Corruptie viert hoogtij...

Waarschijnlijk overal waar het slecht gaat... En in Mali gaat het van kwaad naar erger. Le pays est en 'chute libre'. Alles is te koop. Een rijbewijs, een diploma, een politieman ...

Ebola is aanwezig in het straatbeeld, affiches, campagnes, ... In Bamako geven nog weinig mensen een hand. En officiële gebouwen, restos, bars kunnen enkel betreden worden na ontsmetten van de handen. In de patio van de CCF (centre culturele francais) moest je vorig jaar al door de scanner uit angst voor jihadisten. Nu wordt ook je koorts gemeten en je handen ontsmet.

En ondanks alles heeft Mali iets ontwapenends, innemends en 'vrolijks'... Raar.

We hebben een fijne kampeerweek doorgebracht aan de fleuve in Segou en lieve mensen leren kennen. Kadiatou zal een plaatsje blijven houden :-) .

En verder blijft het hier bloedheet. Gisteren zagen we op het weerbericht van tv5 monde dat Bamako, op dit moment, de warmste plaats op aarde is...

En we zijn nog steeds gezond, en den beer doet het goed en morgen komt Marina.

Vrede,

Gi en Freddy