Afscheid van Marcel

We zijn samen met Marcel naar het universitair ziekenhuis geweest om zijn stageplaats te bekijken. Momenteel staat hij op neonatologie (de dienst voor de pasgeborenen). Hij heeft er vorig jaar al wel stage gelopen op de materniteit. Het eerste wat de hoofdverpleegkundige ons vertelde was dat Marcel een goeie dokter was en dat we hem eens moesten bezig zien, constant in de weer voor zijn patiënten. Leuk om te horen!

Het eerste wat opvalt in een Afrikaans ziekenhuis zijn de vele wachtenden, zittend en liggend op de grond. Soms zijn het patiënten die wachten op hun beurt, soms zijn het ook familieleden die meegekomen zijn om te koken voor de gehospitaliseerde. Geen sprake hier van “ziekenhuiseten”! alles moet door de patiënt voorzien worden en betaald!

We nemen een kijkje in de kamer waar de eerste-en tweedejaarsstudenten kunnen rusten: een kamertje van 3 op 3 meter waar meer dan 20 studenten hun rust kunnen nemen tijdens de wachtdiensten. Zie ook de foto’s!

Studeren is hier ook heel wat anders dan in Europa: de weinigen die het zich kunnen veroorloven om te gaan studeren en niet van superrijke ouders afstammen, hebben wel een oom of zo die hen vanuit het buitenland financiert. De afgestudeerde gynecoloog, dr. Sangaré, heeft een oom die in de USA gewerkt heeft en van daaruit zijn studies heeft betaald. Dr. Savadogo zijn volledige familie spaart en legt samen om zijn studies te bekostigen….Het zijn de 2 Malinezen waarmee Marcel een “appartementje” huurt. Sangaré is afgestudeerd en spaart nu om terug te gaan naar Mali. Savadogo zit in het zelfde jaar als Marcel. Even gedreven en vastberaden om te slagen!

Van dat appartementje moet je je echt niet te veel voorstellen: een livingske waar ook de brommers geparkeerd staan en 2 slaapkamertjes. Het appartementje geeft uit op een binnenkoer waar nog andere woongelegenheden op uitgeven. Er is altijd bedrijvigheid: wassende of afwassende vrouwen, er hangt ook steeds was; er is steeds lawaai….de ramen sluiten niet volledig af, het plafond is niet afgewerkt, enfin, daarbij vergeleken zijn de “ergste koten” in Leuven een paradijs.

En voor Marcel is dit nu grote luxe……….vorig jaar kende hij hier nog niemand, zat hij veel verder van de campus (goedkoper) maar zonder elektriciteit. Na een tijd kende hij de Malinezen op de campus en begon hij hen op te zoeken en ging hij bij hen langs om in het licht te kunnen studeren.

Van zodra Marcel het geld voor het tweede jaar heeft ontvangen (eind oktober), heeft hij boeken besteld in Europa en via via laten bezorgen in Benin. Het is duidelijk dat hij nog nooit nieuwe boeken in handen heeft gehad! Hij bewaart ze veilig in een stevige tas in zijn kamer, niemand mag ze lenen, ze kunnen ingekeken en gelezen worden in zijn kamer en daarmee uit! Die boeken hebben hem een pak geld gekost en Marcel is bereid ze met zijn leven te verdedigen! Schattig om te zien!

We hebben afscheid genomen en zullen in Mali verslag uitbrengen aan zijn ouders. Hopelijk krijgen we alle foto’s ook op deze blog!

Woensdag vertrekken we naar Mali….

En daar zijn we intussen aangekomen. We zijn weer ‘thuis’. Van Cotonou naar Abidjan en van daar naar Bamako en van daar naar Ségou… 15 uur onderweg, vlotte maar vermoeiende reis!

Vandaag (donderdag) gaan we even bekomen en hopelijk kunnen we morgen naar onze vrienden in Koutienso. Nagaan hoe het er in het dispensarium en in de lagere school aan toegaat, hoe onze alleenstaande mama’s en hun kids het er van af brengen en proberen wat qualitytime met Suzy door te brengen.

Kanbé, tot binnenkort