Bonjour tout le monde!

We hebben in Ouaga een17 jaar oude Mazda op de kop getikt. Het had wat voeten in de aarde voor alle stempels verzameld waren, we moesten immers toestemming krijgen van de commissariat général van Ouagadougou om met de vorige papieren en nummerplaat te kunnen rijden. Via Bobo Diolasso (vrienden gaan opzoeken, buiten geslapen, Freddy leerde Kora spelen) naar Mali (Koutiala). Leuke anekdote: de douanier/gendarme die de ultieme toelating moest geven om de grens te overschrijden vertelde dat hij nog nooit een briefje van 20 euro had gezien. Begrepen! En met de glimlach kregen we er weer een paar stempels bij...

Wie dacht dat Mali stevig bewaakt zou worden of dat er wegblokkades zouden zijn wegens de (bijna?)burgeroorlog.... Niks dus. Van de grens met Burkina tot Koutienso geen ENKELE controle. Het helpt natuurlijuk dat je met een 'afrikaanse' auto rijdt. Barst in de pare-brise, hier en daar een blust... Je bent al langszij als ze door hebben dat er blanken inzitten.

En in Koutienso gaat het leven zijn gang. Vreemd om alles zo groen te zien. En goed nieuws ook: het heeft flink geregend en in de gebieden die niet overstroomd zijn staat de gierst en de maïs sappig dik. Het belooft een goeie oogst te worden. Nog een maandje en 't is binnen.

We hebben alle onderdelen voor de warmwaterboiler op zonne energie terug gevonden en hebben woensdag een afspraak met Guillaume, een technieker in San, die ons laatste onderdeel zou moeten completeren (een matalen vat van 250 liter met daarin een in en uitgang en een kraan. Lukt wel, inch Allah.

Nu zitten we te genieten in Segou. En nogmaals: het is bijzonder spijtig voor Mali en voor de mensen hier dat er geen toeristen meer komen. Hotelletje leeg, verkopers weg, het lijkt wel een spookstad...

En toch blijft iedereen (tot nu toe) vriendelijk en verdraagzaam zoals we ze altijd hebben gekend.

Noot voor de Maligangers: Suzy is OK, in forme en zoals steeds zeer strijdbaar.

Vrede!

Gi (Oumar Coulibally) en Freddy (Mokhtar Diallo)