Veiligheid is een relatief begrip

Wanneer ben je veilig? En hoe weet je dat ? En wat is dat veilig zijn?

Feit is dat het reisadvies van buitenlandse zaken voor Mali ten stelligste afraadt om naar Mali te reizen. En indien het echt niet anders kan je vooraf te melden bij de Belgische ambassade, niet te voet te gaan, nooit buiten te gaan in het donker, enkel in kolonne te rijden... Allemaal omdat er terreurdreiging is.

We hebben ons niet geregistreerd, we hebben zelf rondgereden met een auto, we hebben gelift, we zijn te voet door de brousse gestapt naar een naburig dorp ... En we zijn enkel behulpzame en vriendelijke mensen tegen gekomen.

We hebben wèl verschillende dodelijke ongelukken gezien op de weg, te wijten aan de erbarmelijke staat van veel voertuigen (armoede). We hebben wèl veel kinderen gezien met malaria en we hebben weet van verschillende kinderen die eraan gestorven zijn.

We hebben weet van hongersnood in verschillende broussedorpjes, AIDS blijft een enorm probleem... Maar over die dingen geen woord in het reisadvies van buitenlandse zaken.

En zolang iedereen wegblijft uit Mali (mede door het reisadvies) zal de armoede enkel toenemen.

Toen we in Bamako aan Mr Namory (een oudere, wijze man) vroegen of de streek waar we naartoe wilden volgens hem veilig was vroeg hij ons waar de volgende aanslag in België of Frankrijk zou plaatsvinden...

Angst is zelden een goede raadgever en Mali is en blijft een fantastisch land met fijne vriendelijke mensen uit verschillende ethnieën die vredig met mekaar samenleven. En we blijven hopen dat een aantal opportunistische bandieten er niet zullen in slagen om het land voorgoed te ontwrichten.

Harmatan vs jihadisme

Veel meer dan van terreur hebben we last van... Poussière. De harmatan jaagt dit jaar uitzonderlijk vroeg en hevig stof en zand vanuit het noorden over het land. Net als de Malinezen hoesten en niezen we in verschillende talen. We zijn inmiddels aan de terugtocht naar de hoofdstad begonnen. En hoewel we tot dusver geen enkel probleem hadden onderweg bellen onze vrienden uit de brousse voortdurend om te vragen of alles ok is...

Tot de volgende.

VREDE

Mali november 2017

Als elk officieel reisadvies ten stelligste afraadt o naar Mali te komen...

Maar we zijn er toch, omdat we zo graag willen. Dan kan je enkel goed uit je doppen kijken, genieten van het weerzien met vrienden, projectjes opvolgen en hopen dat het voor de mensen hier ooit allemaaal goed komt... Voor het thuisfront, we zijn en voen ons veilig en we hopen van jullie hetzelfde.

VREDE

Freddy en Gi

Eindelijk terug naar Mali...

Bestes,

op zondag 12 november ek. vertrekken Freddy en ikzelf weer naar Mali. We gaan er natuurlijk onze vrienden bezoeken en we zullen zien wat we er kunnen bieden. Hierbij het artikeltje dat we vandaag via onze nieuwsbrief van Sogoma publiceerden:

"Het is weer een tijdje geleden maar dat komt omdat we even wilden wachten tot we meer nieuws hadden van Marcel, onze student gynaecologie. Marcel is sinds 1 november 2016 in Parijs om stage te lopen, lessen te volgen en zo veel mogelijk bijkomende cursussen mee te pikken.Een van die cursussen was Echografie en helaas is Marcel daar niet voor geslaagd: 9,85/20. Nu heb je voor dit soort opleidingen vooral veel praktijk nodig en daar wringt het schoentje. Marcel was graag nog een extra jaar in Parijs gebleven en het ziekenhuis waar hij stage loopt had hem daarin goede hoop gegeven (en eigenlijk beloofd dat het kon)…tot gisteren…toen bleek dat de Fransen voorrang kregen.

Gelukkig is Marcel eind september naar Benin gegaan om zijn thesis van het derde jaar te verdedigen en is hij daarin geslaagd. Zo kan hij zijn derde jaar volledig afsluiten. Wanneer hij nu de komende week geen ander ziekenhuis vindt om stage te lopen (en de kans is klein) keert hij begin november terug naar Benin om zijn laatste specialisatiejaar aan te vatten.

Toen we hem gisteren aan de telefoon hadden, was hij ontgoocheld over het feit dat hij geen kans kreeg om dat echografie examen te herkansen maar besloot dan toch dat hij nu zijn opleiding wilde afmaken zodat hij eindelijk, in Mali, als gynaecoloog aan het werk kan.

Intussen is de toestand in Mali niet zo hoopgevend ….de aanslagen die tot nu toe vooral in het noorden plaats vonden, hebben zich nu ook verplaatst naar het centrum van het land. En onlangs heeft Unicef aangekondigd dat er weer hongersnood is in Mali (https://joop.bnnvara.nl/nieuws/kinderen-mali-acute-hongersnood).

Gi en Freddy gaan naar Mali tijdens de tweede helft van november en zullen er onder andere de alleenstaande moeders ontmoeten die we steunen. Van hen hebben we weinig nieuws op dit ogenblik.

Wij doen verder met onze steun, in de mate van het mogelijke. Gelukkig is zr. Suzy er nog actief en met haar 70 jaren werkt zij nog elke dag keihard.

Na, of tijdens, het verblijf in Mali hopen wij jullie wat meer te kunnen vertellen over de moeders en hun kinderen en over de toestand in Mali.

Hartelijk dank voor jullie financiële bijdragen…ze zijn meer dan welkom!

Een vriendelijke en dankbare groet!

Voor Sogoma, Freddy – Gi - Marina

en voor de blogvolgers die Sogoma niet kennen graag deze info: Ons project is erkend door Leraars zonder Grenzen (zie website www.lzg.be). U kan ons via die weg financieel steunen en een fiscaal attest ontvangen vanaf 40€ per jaar.
BE48 5230 8027 2427
Leraars zonder Grenzen
Jan de Graafstraat 7
2600 Berchem
met vermelding: SOGOMA

Een andere visie op de noodtoestand.....

Zonet hoorden we een andere visie op de noodtoestand in Mali......het zou om een politiek manoeuver gaan om de Westerse hulp te verlengen....lees meer centen en andere middelen te kunnen krijgen......

Wij zijn momenteel aan onze laatste halte voor de terugreis bezig en houden ons aan alle veiligheidsvoorschriften....'t is te zeggen...we reizen niet in het donker.....gaan met de kippen op stok en staan met de kippen weer op.....nog even genieten van de Niger, de vriendelijke Malinezen...

De poliopatient fietst intussen weer met 2 nieuwe banden en 2 nieuwe handvaten rond en is tevreden. Voor ons een kleine moeite, voor hem een wereld van verschil......

Kanbe!

Fijne feestdagen en een vredig en gezond 2016 gewenst!

Freddy, Gi en Marina

Noodtoestand

Voor het thuisfront : we zijn en voelen ons veilig!

Vandaag vernamen we, vanuit België, dat Mali de noodtoestand heeft afgekondigd.

Intussen werd dit bericht hier bevestigd en krijgen de media er lucht van. In het noorden, rondom Timbouctou, zijn de extremisten blijkbaar weer zeer aktief en erg aanwezig in het straatbeeld. We zagen een paar dagen geleden colonnes met gewapende Malinese soldaten naar het noorden oprukken en ' nachts horen we zwaar materiaal voorbijrollen. Waar wij zijn is hier echter absoluut niks van te merken. Het land lijdt maar vooral aan armoede, malaria, hongersnood... . De voorbije jaren ging het toerisme hier snel achteruit. Nu is het helemaal stilgevallen, uitgestorven. Wij doen echter ons ding en we voelen ons niet minder veilig dan in Brussel :-) . Tot binnenkort met meer nieuws.

Segou en Koutienso

Even over Segou, één van de toeristische plaatsen in Mali…..alle mensen die van het toerisme leefden, zijn enorm achteruit gegaan. Harouna, een poliopatiënt, die gebruik maakt van een handfietsrolstoel (dat is waarschijnlijk niet het juiste woord) had al enige tijd platte band, is genoodzaakt zijn rolstoel toch te blijven gebruiken en heeft dus ook het wiel naar de knoppen gekregen. Nu zijn de onkosten zo groot dat hij het niet meer kan betalen.

Op hetzelfde moment verblijft de president en zijn groot gevolg in de stad maar die loopt natuurlijk niet even rond om handjes te schudden en te vragen hoe het met Harouna met de pet gaat….

Onderweg van Segou naar Koutienso moeten we een hele omweg maken om de president en zijn belachelijk groot gevolg door te laten. Aangekomen in Koutienso is het een blij weerzien met de vrienden.

’s Anderendaags meteen naar Josephine en haar weeskinderen. Ze heeft nu een verbannen vrouw met 2 kleuters opgevangen. Het is niet duidelijk waarom deze vrouw door haar man verjaagd werd maar in ruil voor wat huishoudelijk werk kan ze op het erf van Josephine verblijven. Met de kinderen gaat het goed naar Malinese normen.

In het dispensarium en de materniteit is er ook een hartelijk welkom. Sommige families zijn uitgebreid en er hebben huwelijken plaats gevonden. Er zijn dit jaar ook ontzettend veel malariagevallen…… De harmattan zorgt voor een stofferige wind die ook de luchtwegen aantast…..

Zondag gingen we op bezoek bij de familie van Marcel in San. Nadien een bezoek aan het Centre pour la promotion féminine, een centrum waar vrouwen kunnen leren lezen en schrijven en nadien ook leren naaien en stikken. Op die manier leren ze voor zichzelf te werken, hun kinderen komen gewoon mee naar de les.

In Koutienso worden de speeltuigen in de Jardin d’enfants afgeschuurd en geschilderd. Gi en Freddy zijn er een paar dagen zoet mee.

In de lagere school zien we veel minder kinderen dan de jaren voordien…dat moeten we nog even uitzoeken, de komende dagen!

Het is steeds een plezier om deze mensen opnieuw te ontmoeten, iedereen heeft het moeilijk maar krabbelt elke dag wat bij mekaar om te overleven en toch blijven de meesten goedgezind en bewaren ze hun gevoel voor humor.

Warme groetjes en een beetje zon voor de Belgen!

Segou en Koutienso

Even over Segou, één van de toeristische plaatsen in Mali…..alle mensen die van het toerisme leefden, zijn enorm achteruit gegaan. Harouna, een poliopatiënt, die gebruik maakt van een handfietsrolstoel (dat is waarschijnlijk niet het juiste woord) had al enige tijd platte band, is genoodzaakt zijn rolstoel toch te blijven gebruiken en heeft dus ook het wiel naar de knoppen gekregen. Nu zijn de onkosten zo groot dat hij het niet meer kan betalen.

Op hetzelfde moment verblijft de president en zijn groot gevolg in de stad maar die loopt natuurlijk niet even rond om handjes te schudden en te vragen hoe het met Harouna met de pet gaat….

Onderweg van Segou naar Koutienso moeten we een hele omweg maken om de president en zijn belachelijk groot gevolg door te laten. Aangekomen in Koutienso is het een blij weerzien met de vrienden.

’s Anderendaags meteen naar Josephine en haar weeskinderen. Ze heeft nu een verbannen vrouw met 2 kleuters opgevangen. Het is niet duidelijk waarom deze vrouw door haar man verjaagd werd maar in ruil voor wat huishoudelijk werk kan ze op het erf van Josephine verblijven. Met de kinderen gaat het goed naar Malinese normen.

In het dispensarium en de materniteit is er ook een hartelijk welkom. Sommige families zijn uitgebreid en er hebben huwelijken plaats gevonden. Er zijn dit jaar ook ontzettend veel malariagevallen…… De harmattan zorgt voor een stofferige wind die ook de luchtwegen aantast…..

Zondag gingen we op bezoek bij de familie van Marcel in San. Nadien een bezoek aan het Centre pour la promotion féminine, een centrum waar vrouwen kunnen leren lezen en schrijven en nadien ook leren naaien en stikken. Op die manier leren ze voor zichzelf te werken, hun kinderen komen gewoon mee naar de les.

In Koutienso worden de speeltuigen in de Jardin d’enfants afgeschuurd en geschilderd. Gi en Freddy zijn er een paar dagen zoet mee.

In de lagere school zien we veel minder kinderen dan de jaren voordien…dat moeten we nog even uitzoeken, de komende dagen!

Het is steeds een plezier om deze mensen opnieuw te ontmoeten, iedereen heeft het moeilijk maar krabbelt elke dag wat bij mekaar om te overleven en toch blijven de meesten goedgezind en bewaren ze hun gevoel voor humor.

Warme groetjes en een beetje zon voor de Belgen!